De derde en hopelijk laatste kuur

Er wordt mij meerdere malen gevraagd wanneer ik mijn site weer eens bijwerk... daar heb ik de kracht niet eens voor. De laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst en ik ben nu helaas een typisch kankerpatient. Mijn leven bestaat voornamelijk uit niets doen, omdat ik te moe en futloos ben. Ik ben krachtloos, wat soms zelfs betekend dat ik Thijs niet eens kan tillen. Ik kan je vertellen dat dat vooral voor een man en vader vreselijk manloos voelt. Ik hang vaak kotsend boven de wc, en spuug dan zoveel dat er gal uitkomt. Ik heb totaal geen smaak, thee smaakt naar rubber en brood naar karton (je kunt je dat absoluut niet voorstellen) en mede daardoor geen eetlust. Ik voel me ziek! Maar goed het moet, het moet om me te genezen, dus heb ik er vrede mee. Ik ben ontzettend trots op Daan, mijn steun en toeverlaat wie er altijd voor mij is! Het is voor haar ook ontzettend zwaar en dat wordt vaak vergeten door mensen. Ze is iedere dag in het ziekenhuis met Thijs waar zij alleen positiviteit naar uitstraald omdat wij niet willen dat hij de negativiteit opmerkt. Gelukkig is hij nog heel erg klein en is alleen maar blij...wat mij ook een gelukkig man maakt!