Uroloog, echo en operatie

Daan en ik naar het ziekenhuis de echo laten maken. Deze was zo klaar. Echter vroegen ze of ik daarna even weer wou komen om een echo van mijn bovenlichaam wou maken. SHIT! Nu wisten we zeker...nu gaan ze kijken of er uitzaaiingen zitten! Vlak daarna liepen we naar de uroloog, we hielden elkaar stevig vast...keken elkaar bang aan en wisten zeker dat het niet goed zat! En inderdaad, de uroloog vond het er niet goed uitzien. Hij verdenkt mijn zwelling van een kwaadaardige tumor. En deze moest er binnen 48 uur uit! KABOEM!!! We moesten ons maar mee laten slepen in deze sneltrein en het over ons heen laten komen. Er moest van alles geregeld worden. Wij werden goed opgevangen door de oncologieverpleegkundige en daar kwamen de waterlanders, verschrikkelijk dat dit ons moet overkomen. Zo gelukkig, net een mooie zoon en dat dit verschrikkelijke nieuws!

Na het bloedprikken naar het Sophia voor pre operatief onderzoek en hopen dat dat ding er zo snel mogelijk uitgehaald kan worden. Dit kon de volgende dag. En daar kwam de volgende klap. De tumormarkers waren zo hoog dat ze uitzaaiingen vermoeden en ook een hersenscan willen! Toen stortte onze wereld helemaal in elkaar...alstjeblieft niet ook daar kanker!!! Na de operatie high van de morfine en veel pijn waardoor ik een nacht over moest blijven. De volgende dag voelde ik mij alweer een stuk beter. Dat klotending is er uit en nu maar hopen dat er geen uitzaaiingen zijn! We blijven positief!

De dinsdag erop bloed prikken, om te kijken hoe het nu zit met de tumormarkers en woensdag de mri en ct-scan. Ik ben claustrofobisch dus dat was verschrikkelijk, hopen dat ik daar nooit weer in hoef!